Kötü hissediyorum.
Bir sen bir de gökyüzü iyi gelirmiş gibi.
Gök yüzünü görmek, senin ise yanımda olduğunu hissetmek istiyorum.
'Nasılsın?' 'Nasıl hissediyorsun?' 'Neden kötüsün?' cümlelerini kaybetmek istiyorum ve bulamayayım bir süre. Başkası da bulamasın, bana getirmesin bu cümleleri. Koymasınlar önüme.
Hatta gerek yok sözlerin hiç birine; mimikler, jestler dahi olmasın.
Sorular, cevaplar, ifadeler olmasın.
Gökyüzü olsun, sen de bakınca semaya büyülen. Meteoroloji de olmasın.
Şaşırmış gibi yapma, gerçekten şaşırtsın seni gök yüzü.
Bulutlar bulut olsun işte, fazlası değil; ilim olmasın, sadece renkler ve rüzgar olsun.
Gök yüzü mavi olsun önce, laciverde dönsün yavaş yavaş, mavinin tüm tonlarını izleyeyim
Ama sen de yanımda ol.
Eğer varsa kalbinde biri beni duymazdan gel. Çünkü istediğim şey dostluğun değil. Gökyüzünü seyretmek ve bana sarılmanı istiyorum.
Uykuya dalarsam, bana ve gök yüzüne göz kulak olmanı istiyorum.
Gök yüzüne göz kulak olur musun?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder