İyilik

Yalnızlığı fark etti kurt

Donuyordu ruhu yalnızlıktan

En başında kalbini yakmıştı ısınmak için.

Sevgi ona uzaktı

Üşüyordu şömine başında

Şimdi çakallarla aynı safhada

Dostluk dediklerine muhtaç

Öldürdüklerine hasret

Damlalar çirkindi gözden dökülünce

Güzel olsun diye hep içinde tutttu

Kalbinin boşluğunda sakladı onları

Her damlası daha çok içini soğuttu

Emindi

O haklıydı

Ve haksızdı ölen; öldürdüğü

Bir çocukla karşılaştı,

Öksüzdü

Yetimdi

Babasını arıyordu çocuk

Ben senin baban olurum, dedi

Elini uzattı öpsün diye.

Annesini arıyordu çocuk

Ben senin annen olurum, dedi

Eliyle okşadı okşamasız kalan minik başı

Mucizeviydi yaptığı şey

İçi rahattı

Kimse yapmazdı çünkü bunu

O ise yaptı

Annesi, babası oldu bu çocuğun

İçi rahattı

Anne babasını öldürdüğü çocuğa anne baba olmuştu

Kim yapardı ki bunu?

Kim?

Artık  bir kalbi vardı

En temiz olanından

Böyle düşünüp uyumuştu ılık uykusuna

Çocuk annesini babasını görüyordu soğuk rüyasında